Internet rzeczy (z angielskiego IoT – Internet of Things) jest dosyć nowym terminem określającym jedną koncepcję informatyczną polegającą na połączeniu materialnych przedmiotów ze sobą i z internetowymi zasobami za pomocą rozbudowanej sieci komputerowej. Internet rzeczy z definicji obejmuje każdy przedmiot, który może zostać podłączony do ogólnoświatowej Sieci. Koncepcja Internetu rzeczy nie obejmuje wyłącznie urządzeń, za pomocą których można się komunikować jak np. smartfony. Są to przede wszystkim moduły wchodzące w skład inteligentnych domów – sprzęt RTV oraz AGD, systemy alarmowe, oświetlenie, instalacja grzewcza, itp., a także urządzenia noszone jak np. inteligentne zegarki czy też opaski monitorujące (tzw. wearables). Nie zapominajmy również o współczesnych samochodach – obowiązkowy w nowo homologowanych pojazdach system eCall to także urządzenie IoT.
Wszelkiego rodzaju czujniki, czytniki stosowane w przemyśle, transporcie czy handlu, także mogą wchodzić w skład Internetu rzeczy. Poza tym nie ma znaczenia, czy to człowiek jest inicjatorem połączenia pomiędzy poszczególnymi elementami IoT, czy też mogą one komunikować się samodzielnie – obydwie grupy przedmiotów należą do omawianej całości.
Internet rzeczy nie jest nową ideą. Po raz pierwszy oficjalnie użyto tej nazwy w 1999 r. Jednak upłynęło sporo czasu, aby ta koncepcja zaczęła być traktowana poważnie. Dzisiaj, praktycznie każde urządzenie może zostać wyposażone w odpowiednie chipy służące do łączności z Internetem. IoT przestał być koncepcją, a stał się realnym sposobem na usprawnianie codziennego życia.
Niniejszy artykuł jest wstępem do opisu samodzielnego wykonania stacji pogodowej wysyłającej dane do sieci Internet wykorzystującej bardzo popularny w IoT chip ESP8266 oraz panel solarny do zasilania stacji.